Το πίσω μέρος του ματιού είναι γεμάτο με ένα υλικό που μοιάζει με διαφανές ζελέ και ονομάζεται υαλοειδές υγρό.
Όσο περνάνε τα χρόνια, το ζελέ αρχίζει να γίνεται περισσότερο υδαρές, με αποτέλεσμα το υαλώδες του ματιού να εκφυλίζεται, σχηματίζοντας διάφορες συμπυκνώσεις μέσα στο μάτι σε μορφή ταινιών ή κηλίδων που γίνονται αντιληπτές σαν μαυράκια ή αράχνες που κινούνται όπως κινείται και το μάτι.
Με την κίνηση του οφθαλμού το ρευστοποιημένο υαλώδες μπορεί να ξεκολλήσει από τα φυσικά του “στηρίγματα” στο εσωτερικό τμήμα του ματιού και να αποκολληθεί από τον αμφιβληστροειδή και το οπτικό νεύρο.
Συχνότερα συμβαίνει σε άτομα ηλικίας άνω των 60 ετών, αλλά μπορεί να συμβεί και νωρίτερα όπως π.χ σε άτομα με υψηλή μυωπία, διότι το υαλοειδές στις περιπτώσεις αυτές εκφυλίζεται νωρίτερα.
Η αποκόλληση του υαλοειδούς δεν είναι επικίνδυνη από μόνη της, αλλά μπορεί να συνοδεύεται από σοβαρότερες καταστάσεις, όπως ρωγμές και αποκόλληση του αμφιβληστροειδή ή υαλοειδική αιμορραγία.
Συμπτώματα που θα σας ανησυχήσουν:
- μαύρα στίγματα διαφόρων μεγεθών (μυγάκια)
- θολώσεις με τη μορφή ιστού αράχνης που μετακινούνται με τις κινήσεις του βολβού
- λάμψεις, αστραπές
- μείωση οπτικού πεδίου, σαν κουρτίνα που κατεβαίνει ή ανεβαίνει
- μεγάλη μαύρη κηλίδα στο οπτικό πεδίο.
Υπάρχει θεραπεία;
Δεν υπάρχει θεραπεία και δεν είναι και αναγκαία!
Είναι όμως απαραίτητο ο οφθαλμίατρος να ελέγξει την κατάσταση του ματιού και να εκτιμήσει την πιθανότητα να εξελιχθεί αυτή η κατάσταση σε αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς που είναι μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση για την όραση του ματιού!
Συνήθως όμως, τα συμπτώματα εξασθενούν με τον χρόνο.
Με τον καιρό μειώνεται η ένταση και η συχνότητα των συμπτωμάτων και ο εγκέφαλος τα απορρίπτει (τα αγνοεί) σιγά – σιγά.
